Stuck on a roller coaster and can't get off this ride.
Όπως το βαγόνι σιγά σιγά ανηφορίζει, με σταθερά 'βήματα' χωρίς να βιάζεται, γεννώντας μέσα σου την απόλυτη αγωνία, το άγχος και τον φόβο για το τι σε περιμένει μετά την κορυφή ..ακριβώς έτσι νιώθεις και το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι σου, σιγά σιγά και σταθερά γνωρίζοντας πως δε μπορείς να κάνεις πίσω όσο κι αν θες όσο κι αν το παλέβεις ,η βόλτα έχει ξεκινήσει κι εσύ είσαι εκεί δεμένος κι ανίκανος να κάνεις οποιαδήποτε κίνηση για να σταματήσει αυτή η διαδρομή, ανίκανος να σταματήσεις την ένταση αυτή η οποία ξέρεις πολύ καλά τι κατάληξη θα έχει. Ακριβώς όπως το βαγόνι ορμάει ανυπότακτα στη μεγάλη κατηφόρα και με μανία σε παίρνει μαζί του, σε καταπίνει ολόκληρο κι εσύ υποταγμένος στην αστείρευτη ορμή και δύναμη, ακολουθείς, ανήμπορος να σταματήσεις, ανήμπορος κι ακόμα να σκεφτείς για ποιο λόγο μπήκες σε αυτό το βαγόνι, ανήμπορος να σκεφτείς για ποιο λόγο το κάνεις αυτό αυτή τη πολύ συγκεκριμένη στιγμή..έτσι ακριβώς, με την ίδια μανία με την ίδια δύναμη και τον ίδιο παραλογισμό, ορμάς κι εσύ..αδυσώπητα όπως και το βαγόνι πάνω στις ράγες του. Παραμένει άτεγκτο απέναντι στις φωνές, στα ουρλιαχτά και τον ανείπωτο φόβο των επιβατών του..ώσπου μπροστά του σιγά σιγά προβάλει ο τερματισμός της διαδρομής κι εκεί ηρεμεί, ελαττώνει ταχύτητα, αναπνέει ξανά και σταματάει εκεί. Έτσι κι εσύ..παραμένεις άτεγκτος, ξεσπάς έως ότου αδειάσεις και δείς μπροστά σου το τέρμα και τότε συνειδητοποιείς πως δεν πάει άλλο, αυτό που έκανες ήταν κάτι παράλογο κι αν είχε και συνέχεια ίσως να μην άντεχε ο επιβάτης της δικής σου τρελής διαδρομής.
You managed to get off this ride..and you know that you should not by any means get on this ride again.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου