I...would do that ;)

Wedding day



Divorce day

The time has come...

...για να φύγω κι εγώ από την ρουτινιασμένη και ταλαιπωρημένη Αθηνούλα! Άλλωστε με το να φεύγει τόσος κόσμος ξεκουράζεται κι η ίδια η πόλη, ξανα-ανασαίνει και γεμίζει μπαταρίες για να μας υποδεχθεί πάλι τον Σεπτέμβρη (οκ τέλη Αυγούστου) και να μας ταλαιπωρήσει για έναν ακόμα χρόνο με τους γρήγορους κι ανυπόμονους ρυθμούς της!

The time has come λοιπόν. Πάντρεψα τον αδερφούλη μου και τώρα την κάνω παρέα με το πιο τρελό αμόρε!!! Τι άλλο να ζητήσω? Αποτοξίνωση από το κατάμαυρο καυσαέριο την ατελείωτη κίνηση τα ενοχλητικότατα κορναρίσματα τις άκρως αγχωτικές σειρήνες τους παρτάκηδες ταξιτζήδες τα δυσεύρετα πάρκιν την άπειρη ζέστη και φυσικά αποτοξίνωση από το κτίριο δίπλα στα Starbucks...the office βεβαίως βεβαίως!

Παίρνω τα κουβαδάκια μου λοιπόν και πάω σε (άλλη) παραλία! Εκεί βέβαια έχεις άλλα..."κορναρίσματα" μικρών και ανεξέλεγκτων παιδιών που δε θέλουν να φορέσουν το καπελάκι τους, "σειρήνες" μαμάδων που κυνηγάνε τα μπουμπούκια τους για να φορέσουν το ρημαδοκαπέλο και να φάνε το τριπλό σάντουιτς που φέρανε μαζί τους, το "καυσαέριο" της καθόλου μικρής ποσότητας άμμου που εισέρχεται στα ρουθουνάκια σου ύστερα από σπινιάρισμα κάποιας παιδικής πατούσας πλάι σου, τους παρτάκηδες λουόμενους που θα φέρουν την πετσετούλα τους να την κολλήσουν δίπλα στην ξαπλώστρα σου ώστε να κλέψουν λίγο χώρο και σκιά, τις δυσεύρετες ξαπλώστρες για να παρκάρεις την κορμάρα σου, και φυσικά δε γλυτώνεις ποτέ από κάποιες κλασικές αξίες όπως η άπειρη ζέστη (τουλάχιστον μπορείς να κάνεις ένα μπλουμ και να δροσιστείς)!

Τι σημασία όμως να έχουν όλα αυτά και γιατί να σε νοιάζει το οτιδήποτε από τη στιγμή που έχεις αποφασίσει και ξέρεις πως δεν πρόκειται τίποτα να χαλάσει την ηρεμία σου, την γαλήνη σου και το τάβλι/scrable σου? Τίποτα δεν θα ταράξει τις διακοπές σου με το γιωτ σου! Γιωτ είναι αυτό...αφήνεσαι πάνω του και σε ταξιδεύει...εσύ απλά απολαμβάνεις και ξέρεις πως αυτό το καλοκαίρι θα σου δωθεί πάλι η ευκαιρία να φυλάξεις μέσα σου θύμησες τις οποίες σε λίγους μήνες θα αναπολείς και θα αναζητάς. Αλλά ακόμα και τότε δε θα σε πάρει από κάτω. Γιατί ξέρεις πως θαχεις μια ζωή (πρώτα ο θεός!) μπροστά σου να το ξανακάνεις και να το ξανακάνεις...και να το ματα-ξανακάνεις...έως ότου γεμίσει ο σκληρός σου...αλλά ούτε αυτό θα σε νοιάξει...θα κάνεις ένα defragment και θα συνεχίσεις..!

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΛΟΙΠΟΝ !

ΥΓ: "plats plouts plits welcome to Perissa beach!" ;)

Όταν πρέπει να τα γράψεις αλλά δεν θέλεις να τ'ακούσουν

Show encrypted text

Shake the disease

Im not going down on my knees,
Begging you to adore me
Cant you see its misery
And torture for me
When Im misunderstood
Try as hard as you can, Ive tried as hard as I could
To make you see
How important it is for me

Here is a plea
From my heart to you
Nobody knows me
As well as you do
You know how hard it is for me
To shake the disease
That takes hold of my tongue
In situations like these

Understand me

Some people have to be
Permanently together
Lovers devoted to
Each other forever
Now Ive got things to do
And Ive said before that I know you have too
When Im not there
In spirit Ill be there

Here is a plea
From my heart to you
Nobody knows me
As well as you do
You know how hard it is for me
To shake the disease
That takes hold of my tongue
In situations like these

Understand me

Dangerous...

A door to another world.

Breathing underwater.
A new exciting feeling!









Exploring underwater.
A new continuous adventure!






Making friends underwater.
A new peculiar socialization!

New bet!

Να τα βάζω με τον εαυτό μου? Το καλύτερο μου.

Έχω κερδίσει πολλά μέχρι τώρα.

Αυτό όμως? Κερδίζεται?
Φυσικά και κερδίζεται.
Το κόστος άγνωστο...η νίκη σίγουρη.

But, there is always a but...

No tittle

Πέντε πράγματα που αγαπώ:

Τον βυθό
Τα αστέρια
Την ειλικρίνεια
Το χαμόγελο
Την αγριεμένη θάλασσα

Πέντε πράγματα που μισώ:

Το ψέμα
Την υποκρισία
Την προσβολή
Την αναισθησία
Το δήθεν

Αν ήμουν κληρονόμος πουλιών...

...θα είχα φτερά και δε θα είχε συμβεί το σημερινό. Δε θα είχα επιτρέψει να συμβεί αυτό που άκουσα σήμερα. Δεν υπάρχει χειρότερο ξύπνημα. Δεν μπορώ να φανταστώ πιο άσκημο ξύπνημα το πρωί. Η καλή μέρα λέει από το πρωί φαίνεται. Τι να ήξερε το καημένο κουταβάκι τι του επιφύλασσε το σημερινό ξημέρωμα...Ξυπνάς απότομα από ένα κλάμα..είναι κλάμα μικρού κουταβιού. Όχι μακρινό, μόλις στην απέναντι πολυκατοικία. Κλαίει χωρίς σταματημό κι εσύ χαμογελάς..το καημένο σκέφτεσαι..θα το έχουν κλείσει σε ένα δωμάτιο μοναχούλι του το βράδυ για να μη τους ενοχλεί κι εκείνο κλαίει γιατί βαρέθηκε τη μοναξιά όλο το βράδυ..θέλει να ξυπνήσει το καινούριο του αφεντικό. Πρέπει να ξυπνήσει γιατί ήρθε η ώρα να πάρει ο μικρός μας φίλος το πρωινό του...να παίξει...να τρέξει από αγκαλιά σε αγκαλιά...να δείξει στα νέα του αφεντικά πόσο ευγνώμων τους είναι που το κάνανε μέλος της οικεγενειάς τους. Δε σταματάει να κλαίει. Κάνε υπομονή μικρούλη, σκέφτεσαι. Θα ξυπνήσουν όπου να'ναι και θα φας. Μη κλαις άλλο...θέλω κι εγώ να κοιμηθώ, έχω 2 ώρες ακόμα μέχρι να χτυπήσει το ξυπνητήρι! Είναι ανυπόμονο όμως, δε μπορεί να περιμένει...κλαίει πιο δυνατά τώρα...το λυπάσαι. Εύχεσαι να το ακούσουν και να του ανοίξουν την πόρτα να το πάρουν μια αγκαλίτσα να ηρεμήσει η ψυχούλα του. Κλαίει ασταμάτητα...όλο και πιο δυνατά. Νιώθεις από το κλάμα του την δύναμη που βάζει το καημένο να απελευθερωθεί από το λουρί του. Μα γιατί σε δέσανε, σκέφτεσαι. Λες και θα μπορούσες ποτέ να φτάσεις με το τόσο δα ποδαράκι σου το πόμολο, να το πιάσεις, να το κατεβάσεις με δύναμη και να ανοίξεις την πόρτα σου!!???! Κλαίει απαρηγόρητο και εσύ πια δε μπορείς να κοιμηθείς άλλο. Δε σε αφήνει. Ανοίξτε του επιτέλους να βγει, σκέφτεσαι, θέλει παρεούλα, γιατί το πήρατε αν είναι να το έχετε κλεισμένο και δεμένο σ'ένα δωμάτιο? Το κλάμα τώρα μοιάζει με ουρλιαχτό. Κάτι κλωτσάει παράλληλα. Το ουρλιαχτό γίνεται συνεχές και παράφωνο. Τα ποδαράκια του χτυπάνε με μανία το (ίσως) παραθυρόφυλλο. Σηκώνεσαι κι ανοίγεις τα πατζούρια. Τώρα πια ο παραμορφωμένος και παράφωνος αυτός ήχος που δεν θα μπορούσες να φανταστείς ποτέ ότι βγαίνει από ένα τόσο δα πλασματάκι, ηχεί μέσα στα αυτιά σου και στα τρυπάει. Εντοπίζεις το διαμέρισμα. Τα πάντα κλειστά. Ψυχή δε φαίνεται. Τα ποδαράκια του συνεχίζουν με ακατάπαυστη μανία να κλωτσάνε το παράθυρο. Η φωνή του δυνατή, παράφωνη και βίαιη καλεί τώρα πια όχι για παρέα...αλλά για βοήθεια. Πνίγεται. Το ακούς καθαρά. Από λεπτό σε λεπτό θα έχει τελειώσει όλο αυτό. Δε ξέρεις τι να κάνεις. Σκέφτεσαι να ντυθείς και να τρέξεις να χτυπήσεις τα κουδούνια της πολυκατοικίας. Εύχεσαι να είχες φτερά και να πέταγες 10 μέτρα να φτάσεις κοντά του και να το βοηθήσεις. Πριν προλάβεις να ολοκληρώσεις τη σκέψη σου, τεντώνεις τ'αυτιά σου γιατί δεν ακούς τίποτα πια. Κλείνεις τ'αυτιά σου με δύναμη γιατί δε θ'αντέξεις να ακούσεις τα τελευταία αδύναμα καλέσματα του. Περνάει 1 λεπτό σιγής. Ξαφνικά τα ποδαράκια του κλωτσάνε με δύναμη για τελευταία φορά τα ξύλινα πατζούρια και μια τελευταία απελπισμένη κραυγή βοήθειας βγαίνει από το στοματάκι του. Δε προλαβαίνεις να κάνεις τίποτα. Τίποτα απολύτως. Τώρα πια έφυγε. ΕΦΥΓΕ!!!

Γιατί?
Επειδή κάποιοι άνθρωποι θέλουν ένα ζωντανό μές στο σπίτι τους χωρίς να καταλαβαίνουν την αξία του και τις ανάγκες του. Ένα τέτοιο πλάσμα θα σου δώσει απέραντη αγάπη. ΑΠΕΡΑΝΤΗ. Και θα σταθεί πλάι σου για μια ζωή, θα γίνει ο καλύτερος σου φίλος. ΑΝ το αφήσεις. Αν του επιτρέψεις να μπει στη ζωή σου..όπως επέτρεψες στον καλύτερο σου φίλο, τον Γιώργο ή τη Μαρία. Διότι εκείνους δεν τους κλείδωσες πουθενά. Ούτε τους αγνόησες. Είσαι συνέχεια μαζί τους. Δεν τους αφήνεις μόνους για μέρες. Τους αγαπάς και τους το δείχνεις!

Πότε θα πάψει ο άνθρωπος να είναι ανεύθυνος και σκατόψυχος...ΔΕΝ ΞΕΡΩ!

Μετρώντας τις μέρες...

Εϊ ψιτ εσύ! Ναι ναι εσύ καλά διάβασες! Εσύ που αυτή τη στιγμή είσαι ξάπλα στον καναπέ με ανοιχτά τα παράθυρα και πάνω στο τραπέζι υπάρχει το πρασινωπό ποτήρι μισογεμάτο με νερό! Εσύ που φοράς την μπλε φορμίτσα και το μάυρο "μανατομπλουζάκι". Εσύ που στο ένα χέρι κρατάς το στριφτό (πότε θα το κόψεις???)..

Εσύ λοιπόν..

δίαβασε εδώ.

Το BBQ θέλει κάτι να σου πει!

Practicing encryption :p

Please do proceed with caution. It is mandatory to forbid any access to this post. Don't bother decrypting it, it doesnt regard any country defense department-top secret. I need to write it down but i also need to keep it encrypted and disclosed. ;)

Σήμερα είναι μια πανέμορφη μέρα..ξεκίνησε λίγο στραβά αλλά δεν πτοούμαι καθόλου. Κι αυτό γιατί τον τελευταίο καιρό προστέθηκε κάτι ακόμα στη λίστα των ονείρων μου που θά'θελα madly να γίνει πραγματικότητα. Anyway, δε θέλω να μακρυγορήσω, θέλω απλά να δοκιμάσω αυτό τον νέο τρόπο προστασίας των ποστ μου. Μπορεί το blogspot να μην διαθέτει password protection αλλά το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι! χιχιχι! :D

Έχουμε και λέμε λοιπόν.
Testing, 1, 2. Over:

Γκλανάκι πες μου πληζ! Πως μπορώ να εκπληρώσω δύο πραγματάκια από τη "λίστα ονείρων" μου? Δε χρειάζεται φυσικά να πω ότι το πιο τρελό μου όνειρο έχει γίνει ήδη πραγματικότητα και ακούει στο όνομα g. Αλλά τι κάνουμε με κάτι άλλους πιο ασήμαντους μεν αλλά ανεκπλήρωτους δε πόθους? And by that ofcourse i mean first (Η απάντηση που μου δίνεις κάθε φορά που σου λέω να πας κάτι στη κουζίνα :p) και second (same pwd).


Και πριν κλείσω θέλω φυσικά να πω και κάτι στην sug: Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι (ο κοινός μας φίλος στο τένις).


That's all folks ;)

See yaaa!

Σκορπιοί..

Τι κάνει ένας σκορπιός μπροστά σε ένα εμπόδιο;
Θα κάτσει ήσυχα, θα επισημάνει τα αδύνατα σημεία του εμποδίου, αλλά δε θα του αρκεί να το εξουδετερώσει. Θα κολλήσει με εμμονή, μέχρι να το καταστρέψει εντελώς ή να καταστραφεί.

Τι θα συνέβαινε αν βάζαμε ένα σκορπιό να τρέξει 100 μέτρα ;
Με το 'μπαμ' θα σκάψει ένα λαγούμι και θα αρχίσει να προχωράει υπόγεια προς το τέρμα. Είναι πιθανόν να έχει πληρώσει ελεύθερους σκοπευτές για να σκοτώσουν όλους τους συναγωνιστές του...

Ναι ναι, ομολογώ! Είναι άτιμο ζωδιάκι ο σκορπιός..χιχι!

Trapped in..me!

Stuck on a roller coaster and can't get off this ride.

Όπως το βαγόνι σιγά σιγά ανηφορίζει, με σταθερά 'βήματα' χωρίς να βιάζεται, γεννώντας μέσα σου την απόλυτη αγωνία, το άγχος και τον φόβο για το τι σε περιμένει μετά την κορυφή ..ακριβώς έτσι νιώθεις και το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι σου, σιγά σιγά και σταθερά γνωρίζοντας πως δε μπορείς να κάνεις πίσω όσο κι αν θες όσο κι αν το παλέβεις ,η βόλτα έχει ξεκινήσει κι εσύ είσαι εκεί δεμένος κι ανίκανος να κάνεις οποιαδήποτε κίνηση για να σταματήσει αυτή η διαδρομή, ανίκανος να σταματήσεις την ένταση αυτή η οποία ξέρεις πολύ καλά τι κατάληξη θα έχει. Ακριβώς όπως το βαγόνι ορμάει ανυπότακτα στη μεγάλη κατηφόρα και με μανία σε παίρνει μαζί του, σε καταπίνει ολόκληρο κι εσύ υποταγμένος στην αστείρευτη ορμή και δύναμη, ακολουθείς, ανήμπορος να σταματήσεις, ανήμπορος κι ακόμα να σκεφτείς για ποιο λόγο μπήκες σε αυτό το βαγόνι, ανήμπορος να σκεφτείς για ποιο λόγο το κάνεις αυτό αυτή τη πολύ συγκεκριμένη στιγμή..έτσι ακριβώς, με την ίδια μανία με την ίδια δύναμη και τον ίδιο παραλογισμό, ορμάς κι εσύ..αδυσώπητα όπως και το βαγόνι πάνω στις ράγες του. Παραμένει άτεγκτο απέναντι στις φωνές, στα ουρλιαχτά και τον ανείπωτο φόβο των επιβατών του..ώσπου μπροστά του σιγά σιγά προβάλει ο τερματισμός της διαδρομής κι εκεί ηρεμεί, ελαττώνει ταχύτητα, αναπνέει ξανά και σταματάει εκεί. Έτσι κι εσύ..παραμένεις άτεγκτος, ξεσπάς έως ότου αδειάσεις και δείς μπροστά σου το τέρμα και τότε συνειδητοποιείς πως δεν πάει άλλο, αυτό που έκανες ήταν κάτι παράλογο κι αν είχε και συνέχεια ίσως να μην άντεχε ο επιβάτης της δικής σου τρελής διαδρομής.

You managed to get off this ride..and you know that you should not by any means get on this ride again.

Real-love stories dont have happy end..cause real-love stories never end.

Αν εξαιρέσουμε το κομμάτι: 3.07' - 3.16' (διότι δε με συμφέρει στη παρούσα φάση :p),
πιστεύω πως σε αυτά τα 4.30 λεπτά ειπώθηκαν αλήθειες. Αλήθειες που είτε έχουμε ζήσει είτε έχουμε νιώσει, είτε έχουμε φανταστεί αλλά ποτέ δε πιστέψαμε.

Mια μεγάλη αλήθεια: 4.04'
Always have it in mind girls!

And YOU...are my octapus!

My inner power is happiness

There is a dime in a dozen...
Then there is one in a million...
But baby, you are once in a lifetime

Απολογισμός

1) Ποιος είπε πως το να είσαι στην ίδια δουλειά με τον φίλο σου είναι κακό για τη σχέση? Λάθος σας τα είπανε. Είναι ένα ρίσκο το οποίο αν δεν πάρεις δε θα μάθεις πως κάτι τέτοιο σε κάνει: να ξυπνάς μ'ένα χαμόγελο στα χείλη, να τρέχεις για να φτάσεις στην ώρα σου στη δουλειά, να μη μισείς πια τις Κυριακές, να περνάει γρήγορα η μέρα, να ανανεώνεσαι μ'ένα μόνο βλέμμα και να συνεχίζεις τη δουλειά..

2) Ήξερα πάντα ότι περιτριγυρίζομαι από φίλους που με αγαπούν και με νοιάζονται. Το να χαίρονται και να συγκινούνται όμως με τη δική σου ευτυχία είναι το πιο όμορφο συναίσθημα.

3) Ειλικρίνεια πάντα παίδες..ποτέ δε ξέρεις ποιον μπορεί να δεις στο δρόμο όταν μάλιστα τουχεις πει ότι είσαι εκτός Αθηνών και δυστυχώς δε θα μπορέσεις να παρευρεθείς στο τραπέζι που κάνει σε 2 μέρες...
"εε...γεια!!! Ναι ξέρεις..δεν έφυγα τελικά!"
"ω ναι! Το βλέπω!"
"!@?#$>$<@!#%% ΓΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕΙΣ???? !@#?%$#@$%"

4) Παλεύουμε ενάντια στις αδυναμίες μας και τους εγωισμούς μας! Εάν πραγματικά το κάνουμε επειδή το νιώθουμε κι όχι απλά για να πούμε ότι προσπαθήσαμε, τότε θα υπάρξουν στιγμές που θα τα καταφέρουμε και θα νιώσουμε περηφάνεια για το άτομό μας!

5) Ότι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο. Η αγάπη σίγουρα αξίζει. Και το ν'αγαπάς σίγουρα δεν είναi δύσκολο. Το να παλεύεις όμως για την αγάπη είναι. Και ίσως κάποιες στιγμές πονάει. ΟΜΩΣ ΑΞΙΖΕΙ. Διότι ζωή χωρίς αγάπη...και ζωή δίχως δύο κορμιά...(το αφήνω σε σας).

6) Λίγη διαιτούλα ή έστω λίγη εγκράτεια ποτέ (ΜΑ ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ) δεν έβλαψε ΚΑΝΕΝΑΝ. Αντιθέτως, εάν δεν έχουμε λίγο αυτοέλεγχο, θα καταλήξουμε να ψωνίζουμε καινούρια ρούχα πιο άχαρα και πιο α-sexuel, να βγαίνουμε στις παραλίες και να απορούμε για ποιο λόγο δε μας κοιτάνε με λαχτάρα τα αγοράκια όταν πέρυσι και πρόπερσι ήταν ένα καθημερινό φαινόμενο (είπαμε...modest ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ!), να τρέχουμε κάθε βδομάδα στα γυμναστήρια μπας και καταφέρουμε να κάψουμε καμιά θερμίδα, να λιώνουμε πάνω στον διάδρομο και ταυτόχρονα να βρίζουμε τον εαυτό μας που δεν έβαλε φερμουάρ στην στοματάκλα του όταν το λαμπάκι χτύπησε κόκκινο!!!! Έκανα λοιπόν join the club κι εγώ πριν λίγο καιρό και ΚΑΝΩ ΔΙΑΙΤΑ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΞΑΝΑΜΠΩ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΜΟΥ ΤΖΗΝ!!!!!!!!!!!!

7) Ποτέ μην βασίζεσαι αποκλειστικά και μόνο στις γνώμες των φίλων σου. Έχεις δική σου άποψη, εσύ ζεις τη ζωή σου, εσύ ξέρεις τα αισθηματά σου, εσύ ξέρεις τι έχεις απέναντι σου. Και κάτι το οποίο στους 3ους φάνταζε στην αρχή "μία αυλίτσα στο πίσω μέρος του σπιτιού" για σένα ήταν ο παράδεισος ο ίδιος όπως εσύ πάντα τον φανταζόσουνα μες στο πράσινο, μες στον ήλιο, μες στον έρωτα, μες στην ευτυχία. Εσύ και μόνο εσύ ξέρεις πότε και αν θα πρέπει να ¨κρατήσεις μικρό καλάθι"!!!

8) Βάζε τον διάλλογο πάντα πάνω στο τραπέζι ΠΡΙΝ από οτιδήποτε άλλο.

9) Love is all around..απλά δεν είσαι ακόμα έτοιμος να την δεις.

10) Ποτέ μη λες ποτέ. Ειρωνικό ε? Όπως και ναχει όμως έτσι είναι...τη μία προσπαθείς να τον βγάλεις από το μυαλό σου και εύχεσαι μέσα στον πόνο σου και την ατυχία σου ναναι ευτυχισμένος με την επιλογή που έκανε..και κάποιο καιρό μετά τον έχεις απεναντί σου να σου λέει σ'αγαπάω....

New Year's Resolution:
Εύχομαι το νέο έτος να'ναι όσο ελπιδοφόρο και ευτυχισμένο ήταν το παλιό..