No tittle

Πέντε πράγματα που αγαπώ:

Τον βυθό
Τα αστέρια
Την ειλικρίνεια
Το χαμόγελο
Την αγριεμένη θάλασσα

Πέντε πράγματα που μισώ:

Το ψέμα
Την υποκρισία
Την προσβολή
Την αναισθησία
Το δήθεν

Αν ήμουν κληρονόμος πουλιών...

...θα είχα φτερά και δε θα είχε συμβεί το σημερινό. Δε θα είχα επιτρέψει να συμβεί αυτό που άκουσα σήμερα. Δεν υπάρχει χειρότερο ξύπνημα. Δεν μπορώ να φανταστώ πιο άσκημο ξύπνημα το πρωί. Η καλή μέρα λέει από το πρωί φαίνεται. Τι να ήξερε το καημένο κουταβάκι τι του επιφύλασσε το σημερινό ξημέρωμα...Ξυπνάς απότομα από ένα κλάμα..είναι κλάμα μικρού κουταβιού. Όχι μακρινό, μόλις στην απέναντι πολυκατοικία. Κλαίει χωρίς σταματημό κι εσύ χαμογελάς..το καημένο σκέφτεσαι..θα το έχουν κλείσει σε ένα δωμάτιο μοναχούλι του το βράδυ για να μη τους ενοχλεί κι εκείνο κλαίει γιατί βαρέθηκε τη μοναξιά όλο το βράδυ..θέλει να ξυπνήσει το καινούριο του αφεντικό. Πρέπει να ξυπνήσει γιατί ήρθε η ώρα να πάρει ο μικρός μας φίλος το πρωινό του...να παίξει...να τρέξει από αγκαλιά σε αγκαλιά...να δείξει στα νέα του αφεντικά πόσο ευγνώμων τους είναι που το κάνανε μέλος της οικεγενειάς τους. Δε σταματάει να κλαίει. Κάνε υπομονή μικρούλη, σκέφτεσαι. Θα ξυπνήσουν όπου να'ναι και θα φας. Μη κλαις άλλο...θέλω κι εγώ να κοιμηθώ, έχω 2 ώρες ακόμα μέχρι να χτυπήσει το ξυπνητήρι! Είναι ανυπόμονο όμως, δε μπορεί να περιμένει...κλαίει πιο δυνατά τώρα...το λυπάσαι. Εύχεσαι να το ακούσουν και να του ανοίξουν την πόρτα να το πάρουν μια αγκαλίτσα να ηρεμήσει η ψυχούλα του. Κλαίει ασταμάτητα...όλο και πιο δυνατά. Νιώθεις από το κλάμα του την δύναμη που βάζει το καημένο να απελευθερωθεί από το λουρί του. Μα γιατί σε δέσανε, σκέφτεσαι. Λες και θα μπορούσες ποτέ να φτάσεις με το τόσο δα ποδαράκι σου το πόμολο, να το πιάσεις, να το κατεβάσεις με δύναμη και να ανοίξεις την πόρτα σου!!???! Κλαίει απαρηγόρητο και εσύ πια δε μπορείς να κοιμηθείς άλλο. Δε σε αφήνει. Ανοίξτε του επιτέλους να βγει, σκέφτεσαι, θέλει παρεούλα, γιατί το πήρατε αν είναι να το έχετε κλεισμένο και δεμένο σ'ένα δωμάτιο? Το κλάμα τώρα μοιάζει με ουρλιαχτό. Κάτι κλωτσάει παράλληλα. Το ουρλιαχτό γίνεται συνεχές και παράφωνο. Τα ποδαράκια του χτυπάνε με μανία το (ίσως) παραθυρόφυλλο. Σηκώνεσαι κι ανοίγεις τα πατζούρια. Τώρα πια ο παραμορφωμένος και παράφωνος αυτός ήχος που δεν θα μπορούσες να φανταστείς ποτέ ότι βγαίνει από ένα τόσο δα πλασματάκι, ηχεί μέσα στα αυτιά σου και στα τρυπάει. Εντοπίζεις το διαμέρισμα. Τα πάντα κλειστά. Ψυχή δε φαίνεται. Τα ποδαράκια του συνεχίζουν με ακατάπαυστη μανία να κλωτσάνε το παράθυρο. Η φωνή του δυνατή, παράφωνη και βίαιη καλεί τώρα πια όχι για παρέα...αλλά για βοήθεια. Πνίγεται. Το ακούς καθαρά. Από λεπτό σε λεπτό θα έχει τελειώσει όλο αυτό. Δε ξέρεις τι να κάνεις. Σκέφτεσαι να ντυθείς και να τρέξεις να χτυπήσεις τα κουδούνια της πολυκατοικίας. Εύχεσαι να είχες φτερά και να πέταγες 10 μέτρα να φτάσεις κοντά του και να το βοηθήσεις. Πριν προλάβεις να ολοκληρώσεις τη σκέψη σου, τεντώνεις τ'αυτιά σου γιατί δεν ακούς τίποτα πια. Κλείνεις τ'αυτιά σου με δύναμη γιατί δε θ'αντέξεις να ακούσεις τα τελευταία αδύναμα καλέσματα του. Περνάει 1 λεπτό σιγής. Ξαφνικά τα ποδαράκια του κλωτσάνε με δύναμη για τελευταία φορά τα ξύλινα πατζούρια και μια τελευταία απελπισμένη κραυγή βοήθειας βγαίνει από το στοματάκι του. Δε προλαβαίνεις να κάνεις τίποτα. Τίποτα απολύτως. Τώρα πια έφυγε. ΕΦΥΓΕ!!!

Γιατί?
Επειδή κάποιοι άνθρωποι θέλουν ένα ζωντανό μές στο σπίτι τους χωρίς να καταλαβαίνουν την αξία του και τις ανάγκες του. Ένα τέτοιο πλάσμα θα σου δώσει απέραντη αγάπη. ΑΠΕΡΑΝΤΗ. Και θα σταθεί πλάι σου για μια ζωή, θα γίνει ο καλύτερος σου φίλος. ΑΝ το αφήσεις. Αν του επιτρέψεις να μπει στη ζωή σου..όπως επέτρεψες στον καλύτερο σου φίλο, τον Γιώργο ή τη Μαρία. Διότι εκείνους δεν τους κλείδωσες πουθενά. Ούτε τους αγνόησες. Είσαι συνέχεια μαζί τους. Δεν τους αφήνεις μόνους για μέρες. Τους αγαπάς και τους το δείχνεις!

Πότε θα πάψει ο άνθρωπος να είναι ανεύθυνος και σκατόψυχος...ΔΕΝ ΞΕΡΩ!

Μετρώντας τις μέρες...

Εϊ ψιτ εσύ! Ναι ναι εσύ καλά διάβασες! Εσύ που αυτή τη στιγμή είσαι ξάπλα στον καναπέ με ανοιχτά τα παράθυρα και πάνω στο τραπέζι υπάρχει το πρασινωπό ποτήρι μισογεμάτο με νερό! Εσύ που φοράς την μπλε φορμίτσα και το μάυρο "μανατομπλουζάκι". Εσύ που στο ένα χέρι κρατάς το στριφτό (πότε θα το κόψεις???)..

Εσύ λοιπόν..

δίαβασε εδώ.

Το BBQ θέλει κάτι να σου πει!

Practicing encryption :p

Please do proceed with caution. It is mandatory to forbid any access to this post. Don't bother decrypting it, it doesnt regard any country defense department-top secret. I need to write it down but i also need to keep it encrypted and disclosed. ;)

Σήμερα είναι μια πανέμορφη μέρα..ξεκίνησε λίγο στραβά αλλά δεν πτοούμαι καθόλου. Κι αυτό γιατί τον τελευταίο καιρό προστέθηκε κάτι ακόμα στη λίστα των ονείρων μου που θά'θελα madly να γίνει πραγματικότητα. Anyway, δε θέλω να μακρυγορήσω, θέλω απλά να δοκιμάσω αυτό τον νέο τρόπο προστασίας των ποστ μου. Μπορεί το blogspot να μην διαθέτει password protection αλλά το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι! χιχιχι! :D

Έχουμε και λέμε λοιπόν.
Testing, 1, 2. Over:

Γκλανάκι πες μου πληζ! Πως μπορώ να εκπληρώσω δύο πραγματάκια από τη "λίστα ονείρων" μου? Δε χρειάζεται φυσικά να πω ότι το πιο τρελό μου όνειρο έχει γίνει ήδη πραγματικότητα και ακούει στο όνομα g. Αλλά τι κάνουμε με κάτι άλλους πιο ασήμαντους μεν αλλά ανεκπλήρωτους δε πόθους? And by that ofcourse i mean first (Η απάντηση που μου δίνεις κάθε φορά που σου λέω να πας κάτι στη κουζίνα :p) και second (same pwd).


Και πριν κλείσω θέλω φυσικά να πω και κάτι στην sug: Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι (ο κοινός μας φίλος στο τένις).


That's all folks ;)

See yaaa!