Βίο ανθόσπαρτο!

Τι να πεις και πως να περιγράψεις μία τέτοια μέρα..μία τέτοια βραδυά ξεχειλισμένη από πρωτόγνωρα (γιατί όχι?) συναισθήματα.

Η φίλη που παίζατε από 6 χρονών έξω στο καλντερίμι, στον κήπο και στην πλατεία..μεγάλωσε..παντρεύτηκε.
Η φίλη σου που παίζατε κάθε μέρα κούκλες και κόβατε χόρτα από τον κήπο για να "μαγειρέψετε" και να "φάτε"..μεγάλωσε..παντρεύτηκε..έχει το δικό της σπίτι να φροντίζει τώρα.

Μαζεύτηκε όλη η παρέα εκείνο το βράδυ της 11ης Οκτωβρίου ώρα 8μμ. Ανταμώσαμε και πάλι ύστερα από μήνες για να γιορτάσουμε αυτό το τόσο συγκινητικό και εύχαρες (για μας) γεγονός.

Την ντύσαμε, τη στολίσαμε την κάναμε μια πανέμορφη νύφη, έτοιμη να βαδίσει προς την εκκλήσια μέσα στο κάτασπρο νυφικό της, να πάρει τα ηνία στα χέρια της και να ανοίξει ένα καινούριο κεφάλαιο στη ζωή της.

Περάσαμε υπέροχα. Γελάσαμε, θαυμάσαμε, συγκινηθήκαμε, νοσταλγήσαμε, ευχηθήκαμε μα πάνω απ'όλα χαρήκαμε κάθε ώρα και στιγμή εκείνης της βραδυάς..εκέινης της τελευταίας για μας βραδυάς που είδαμε τη φίλη μας να μεταμορφώνεται μέσα στο μυαλό μας από ένα μικρό κοριτσάκι που το φώναζε η μαμά του να τρέξει γρήγορα σπίτι να φάει σε μία γυναίκα έτοιμη, γεμάτη αυτοπεποίθηση, δύναμη και όρεξη να κάνει τα πρώτα της βήματα στη καινούρια της ζωή.

Εμείς τι της ευχόμαστε? Βίο ανθόσπαρτο να έχει..!